Ֆրանսիայի նախագահ Էմանուել Մակրոնը նախազգուշացնում է, որ ԱՄՆ-ի դուրս գալը 2015-ին Իրանի հետ կնքված համաձայնագրից, կարող է հանգեցնել պատերազմի:

Բարոյականության և արդարամտության սովի պայմաններում անգամ սեփական տան աղբի դուրս հանումը, կարծում եմ, վայելուչ գործ չէ: Բայց ի՞նչ անել, երբ շարունակվում են գոյացումները, և քեզ լսող չկա: Ավելի ճիշտ կա: Կա նաև ինքնավստահ պատասխան. «Ես այդպես եմ ուզում»:

Միջազգային քաղաքական օրակարգի թիվ 1 խնդիրն այսօր այն հարցն է, թե ԱՄՆ-ը մայիսի 12-ին արդյոք դուրս կգա՞ Իրանի միջուկային ծրագրի շուրջ կնքված շրջանակային համաձայնագրից` «Համատեղ գործողությունների համապարփակ ծրագրից» (ՀԳՀԾ): Հարցի պատասխանը, ԱՄՆ-ի նախագահ Դոնալդ Թրամփից բացի, չափազանց սակավաթիվ մարդկանց է հայտնի ու գաղտնի է պահվում:

Մայիսի 1-ին հայրենական խորհրդարանում վարչապետի պաշտոնի միակ թեկնածուի ընտրության քվեարկությունը (հարց է առաջանում, սա նո՞ր խոսք է «հայկական» ժողովրդավարության մեջ. իսկ ու՞ր է այլընտրանքայնության սկզբունքը) չձախողվեց, պարզապես օրինաչափ արդյունք արձանագրեց, ելնելով խորհրդարանական վերջին ընտրությունների արդյունքներից:

Մեր երկրի վերջին իրադարձությունները ստիպեցին Հայաստանը դիտել տարբեր երկրների համեմատությամբ, ավելի սևեռվել ազգային գիտակցության, ազգային արժեքների վրա: Շատ ավելի ընդգծվեց, որ մեր երկրում տեղի ունեցող յուրաքանչյուր ցնցում ծանր է անդրադառնում արտերկրում բնակվող մեր հայրենակիցների վրա:

Չունե՞ք տպավորություն, որ իրադարձությունները Հայաստանում… դանդաղել են: Քանի օր է` ոչ մի կաթսա ու շերեփ, ոչ մի շրջափակում ու ֆուտբոլ փողոցում: Հայաստանի ուրախ հեղափոխությունը հրապարակներից մտավ տանիքի տակ: Սքանչելի երկիր ենք` մեկ շաբաթ ունեինք համաժամանակյա 2 վարչապետ: Մեկը` պաշտոնակատար, մեկը` դեռ չընտրված:

ՀՀԿ-ում, որ խորհրդարանում մեծամասնություն ունի, չգիտեն` ո՞ր ուժն է լինելու իշխանություն, ո՞րը` ընդդիմություն մայիսի 8-ից հետո, երբ փոքրամասնության ներկայացուցիչը կընտրվի վարչապետ: Այդ հարցի պատասխանը չունի անգամ ԱԺ պետաիրավական հարցերի հանձնաժողովի նախագահ Գևորգ Կոստանյանը:

Մոդելավորենք իրավիճակը` իրադարձություններից մի քիչ առաջ անցնելով: Ասենք, արդեն մայիսի 10-ն է` Հայաստանն ունի նոր վարչապետ, որ պարտավոր է կառավարություն կազմել: Ո՞վքեր են լինելու նորանշանակ նախարարները:

Սիրիայից հետո նրանց թիրախում Իրանն է: Ինչո՞ւ... Բնականաբար, առաջին հերթին հենց այս հարցն է առաջանում: Այդ կարևոր հարցին արդեն պատասխանել ենք մեր նախորդ հրապարակումներում և այժմ ընդամենը հիշեցնենք, որ խնդիրը ողջ մահմեդական աշխարհին դիմադրության ներուժից զրկելով, Երուսաղեմում գտնվող մահմեդական աշխարհի գլխավոր սրբավայրերից մեկը` Օմարի մզկիթը, քանդելու համար նախադրյալների ստեղծումն է, որպեսզի այն քանդելուց հետո հենց նույն վայրում կառուցվի դեռ ասպարեզ չեկած Նեռի (հակաՔրիստոսի, Համաշխարհային կառավարության կառավարչի) համար նախատեսված Սողոմոնի տաճարը: